پس از گذشت چند سال از زندگی مشترک، یکسری از همسران دیگر حرفی برای یکدیگر ندارند؛ وقتی به گذشته نگاه میکنند ، متوجه میشوند که در ابتدای زندگی گفتگوهای بیشتری باهم داشته اند اما به مرور کمتر و کمتر شده است. پس ابتدا باید موانع گفتگو بین همسران را بشناسیم و بعد مهارت گوش دادن را یاد بگیریم.
موانع گفتگو
۱.ذهن خوانی (یعنی قبل از اینکه همسرمان شروع به صحبت یا توضیح دادن کند، حدس بزنیم چه میخواهد بگوید) مثلا:بازم میخوای توجیه کنی! یا بازم همون بحث همیشگی، خانواده ی من!
۲.قضاوت کردن(یعنی به جای شنیدن صحبتها و اتفاقات، رفتارهای همسرمان را قضاوت کنیم) مثلا: پس تو هم بلدی انکار کنی! یا چه قشنگ دروغ میگی!
۳.نصیحت کردن مثلا:خب تقصیر خودته، مگه چشمت همراهت نبود ببینی! مگه عقل نداشتی بفهمی!
۴.جمع آوری شواهد برای تصدیق نظرات خود مثلا:دیدی گفتم نمیتونی درست تصمیم بگیری!یا دیدی گفتم جرات نداری بگی!
بعد از شناخت موانع گوش دادن، ویژگی های گوش دادن فعال را مرور می کنیم.
۱.بازخورد نشون بدیم ( یعنی سر تکون بدیم یا عکس العمل عاطفی مناسب داشته باشیم.)
۲.توجه کامل داشته باشیم( یعنی در زمان صحبت کردن همسرمان به تلویزیون نگاه نکنیم یا به گوشی، بلکه نگاه مستقیم داشته باشیم.)
۳.ضروری نیست که ما هم حرف بزنیم، شاید همسرمان در شرایطی فقط نیاز به شنیده شدن دارد ، نه همفکری؛ در این شرایط فقط به او گوش دهید.
وحیده حمزه زاده
